नेपालको राजनीति लामो समयदेखि भाषण र वाचा मात्रमा सीमित रहँदै आएको छ। नेता प्रायः जनताको मन जित्न मीठा शब्द र आश्वासनको भर पर्छन्। तर वास्तविकता भने यसको विपरीत छ—कार्यमा ढिलाइ, भ्रष्टाचार, असमानता र विसंगतिले देश अझै व्यथित बनेको छ। भाषण सुन्ने मात्र होइन, कार्य देख्ने आवश्यकता अहिले सबैभन्दा बढी छ।

सच्चा राजनीति भनेको केवल सत्ता कब्जा गर्ने माध्यम होइन। यसले जनताको जीवन सुधार्ने, समान अवसर सुनिश्चित गर्ने, न्यायको स्थापना गर्ने र दीर्घकालीन सामाजिक विकासमा योगदान पुर्‍याउने काम गर्नु पर्छ। भाषण र कार्यबीचको दूरी बढ्दा जनता निराश हुन्छन्, विश्वास कमजोर हुन्छ, र लोकतान्त्रिक प्रणाली संकटमा पर्छ।

तर राजनीति केवल नेताहरूको जिम्मेवारी मात्र होइन। हामी नागरिकले पनि राजनीति बुझ्न, सिक्न र अभ्यास गर्न सक्छौं। मतदान मात्र पर्याप्त छैन। सामाजिक उत्तरदायित्वमा सक्रियता, सरकारी योजनाको निगरानी, सुझाव र सचेत बहस—यी सबै राजनीति नै हुन्। हाम्रो सोच, आवाज र कार्यहरूले सत्ता प्रणालीलाई सचेत राख्न मद्दत गर्छ।

नेपालमा अझै भ्रष्टाचार, विसंगति र असमानता प्रचलित छ। यसले समाजमा अवसरको असमान वितरण, शिक्षा र स्वास्थ्य प्रणालीमा असमान पहुँच, र सरकारी नीतिमा पक्षपात सिर्जना गरेको छ। भाषणले केवल मन जित्छ, तर वास्तविक परिवर्तन क्रियात्मक प्रतिबद्धता बिना सम्भव छैन। नेतृत्वले मात्र होइन, नागरिकले पनि जिम्मेवारी उठाउनुपर्छ। जब हामी हाम्रा अधिकार र दायित्व बुझ्छौं, सक्रिय सहभागिता गर्छौं, र न्याय, समानता र पारदर्शिताका लागि आवाज उठाउँछौं, तब मात्र राजनीतिक प्रणाली बलियो बनाइन्छ।

सत्तामा रहँदा मात्रै होइन, नागरिक भएर पनि हामी राजनीति निर्माण गर्न सक्छौं। हामीले चेतनशील भएर आफ्नो समुदायमा पहल गर्नु, सरकारी योजनामा निगरानी राख्नु, असमानता र विसंगतिको विरोध गर्नु—यी सबै अभ्यास नै सच्चा राजनीति हुन्। भाषणले मन जित्छ, तर कार्यले इतिहास लेख्छ।

सच्चा नेतृत्व भनेको भाषणमा मात्र होइन, कार्यमा प्रतिबद्धता देखाउने नेतृत्व हो। भ्रष्टाचार, असमानता र सामाजिक अन्यायलाई नियन्त्रण गर्नु, नीति निर्माणमा पारदर्शिता ल्याउनु, र जनताको जीवन स्तर सुधार्नु—यस्ता कामहरूले मात्र लोकतन्त्र र समाजलाई सुदृढ बनाउँछ।

अन्ततः, सच्चा राजनीति भाषणमा होइन, क्रियामा देखिन्छ। नागरिक र नेतृत्वको सहकार्यले मात्र नेपाललाई समृद्ध, न्यायपूर्ण र समानताको देश बनाउन सक्छ। हामीले सबै मिलेर हाम्रा अधिकार र दायित्वलाई बुझ्नुपर्छ, सक्रिय सहभागिता गर्नुपर्छ र न्याय, समानता र पारदर्शिताको लागि निरन्तर प्रयास गर्नुपर्छ। भाषणले मन जित्छ, तर कार्यले देशको भविष्य बदल्छ।

नेपालको वास्तविक परिवर्तन तब मात्र सम्भव छ जब हामी सबै नागरिक र नेताहरू मिलेर भाषणभन्दा बढी क्रियामा जोड दिने संस्कृति स्थापना गर्छौं। यही सक्रियता, प्रतिबद्धता र सचेत सहभागिताले भ्रष्टाचार घटाउँछ, समानता सुनिश्चित गर्छ र न्यायपूर्ण समाजको निर्माण गर्छ।